Alarmeren

Alarmeren is van wezenlijk belang bij calamiteiten. Zonder een alarmmelding wordt er immers geen hulpverlening in gang gezet. Daarnaast zullen de mensen in de directe omgeving van de calamiteit gealarmeerd moeten worden, zodat zij eventueel hulp kunnen verlenen of de plaats van de calamiteit kunnen verlaten. Er zijn verschillende soorten alarmmeldingen:

• Harde alarmmelding - Melding van ernstige gebeurtenissen zoals overvallen, brand, inbraken e.d. die directe opvolging behoeven. De melding kan zowel door een persoon als op automatische wijze door een systeem worden afgegeven.
• Zachte alarmmelding - Meldingen die minder ernstige gebeurtenissen of omstandigheden betreffen als gladheid, vernielingen, machine- of liftstoringen en waarbij directe opvolging niet vereist is. In veel gevallen gaat het om een melding die om extra aandacht vraagt over een bepaald onderwerp aan de betrokkenen.

• Sociale alarmmelding - Meldingen die niet in termen van harde of zachte alarmmeldingen te begrijpen zijn, maar die te maken hebben met sociaal min of meer geïsoleerde personen (te denken valt daarbij aam de alleenstaande minder valide, invalide personen, bejaarden etc.). Hiervoor worden veelal systemen gebruikt waarbij de betreffende persoon een zendertje draagt, waarmee de PTT- lijn of het CAI- net een alarmering naar een centrale post kan worden afgegeven.
• Technische alarmmelding - Alle alarmeringen die ten doel hebben om technische storingen te melden. Dit gebeurt in de praktijk vaak via hetzelfde medium waarlangs ook andersoortige alarmeringen worden gegeven.
• Valse alarmmelding - Alle vormen van onnodige alarmering worden vaak gemakshalve “valse alarmering” genoemd. De laatste jaren wordt het begrip “onnodige alarmering” gebruikt dat aangeeft dat de veroorzaakte alarmering niet het gevolg was van een criminele handeling of actie.