Persoonlijke ervaringen

Algemeen

Op deze pagina kunt u uw persoonlijke ervaringen aangaande veiligheid en verminderde zelfredzaamheid met anderen delen. Klik op "bewerken" de voeg uw persoonlijke ervaringen toe. Als u kunt voeg dan ook een onderwerptitel toe. Als u wilt kunt u ook uw naam toevoegen.

Rvarium

Wouter Jong - Nederlands Genootschap van Burgemeesters

Rvarium meer dan een ervaring

"Gisteren was het Nederlands Genootschap van Burgemeesters te gast op de IVIC, de Internationale Vakbeurs Incident Management Crisisbeheersing & Rampenbestrijding. De beurs is inmiddels toch wel uitgegroeid tot dé internationale vakbeurs voor hulpverlenend Nederland."

"Het Rvarium is er bij mij in elk geval in geslaagd om de term 'niet of minder-zelfredzamen' een dusdanige betekenis mee te geven dat het loskomt van de vaagheid waarmee het in beleidsnotities nog wel eens wordt omschreven. Ongetwijfeld staat de circustent van het 'Rvarium' bij een volgende bijeenkomst over crisisbeheersing wederom opgesteld. Een ieder die zijn vak serieus wil nemen beveel ik het van harte aan om het dan zelf aan den lijve te ervaren."

Dit zijn twee citaten uit de weblog van Wouter Jong (16-05-2009).

Verstandelijke beperking

William Westveer: “Beelden zijn belangrijker dan woorden”

“Mensen met een verstandelijke beperking hebben meer moeite met lezen en het begrijpen van tekst. Beelden zijn belangrijker dan woorden. Eenvoudige, duidelijke tekens bereiken hen het beste. Net als korte, bondige teksten. Vooral tijdens een ramp.

Ik sta zelf nooit stil bij een ramp. Als het gebeurt, gebeurt het. Daar ben ik nuchter in. Wel weet ik thuis de transistorradio, zaklamp en verbanddoos te vinden. En er liggen batterijen en kaarsen op voorraad. Veiligheid gaat voor alles. Bij brand ga ik geen spullen redden, maar zorg ik dat mijn gezin het huis uit komt. Lukt dat niet meer? Dan gaan we in de douche staan, want daar is water. Ik vraag me alleen af of dat juist is.

Je denkt altijd: “Een ramp overkomt me niet.” Tot er iets dichtbij gebeurt. Wat moet je dan doen? Het is vooral een kwestie van vaak oefenen. Als de sirene gaat deuren en ramen dichtdoen en radio en televisie aanzetten. Dat weet ik nog. Maar ik wist niet dat je bij een overstroming licht en stroom uit moet schakelen. En dat je de regionale zender aan moet zetten, wist ik ook niet. Oefening, heldere informatie en duidelijke vluchtroutes. Zo zijn mensen met een verstandelijke beperking goed voor te bereiden op een eventuele ramp.”

Lichamelijke beperking

De hoge drempel zorgt ervoor dat iemand in een rolstoel geen gebruik kan maken van deze nooduitgang. Iemand optillen uit een rolstoel kan grote fysieke schade opleveren.

Ook de nooduitgang die in het trappenhuis wordt aangegeven kan niet worden bereikt wanneer u in een rolstoel zit. Hulpmiddelen zijn in dit geval niet beschikbaar.

Zintuiglijke beperking

Visuele beperking: Jan Poot: “De wereld is een ziende wereld”

“Thuis weet ik de in- en uitgangen te vinden. Er hangt een rookmelder, maar verder is het huis niet extra aangepast. Mij mankeert niets, behalve mijn ogen. Ik ben mobiel en niet afhankelijk van de lift. Als ik met het openbaar vervoer reis, loop ik in geval van nood met de stroom mee. Soms haak ik in bij een medepassagier.

Breekt er brand uit dan wordt het lastiger. Vlammen of blauw zwaailicht zie ik bijvoorbeeld niet. Deze eerste ‘zichtbare’ informatie mis ik dus al.

Familie en vrienden weten dat ik blind ben. Ze kennen mijn beperking. Als dat nodig is, kan ik een beroep op ze doen, ondanks dat ik dat nooit nadrukkelijk heb gevraagd. Ik betwijfel of de gemeente beschikt over een register voor minder zelfredzamen. Dat zou ik eens na moeten vragen. Toch vertrouw ik bij een ramp niet op de hulpdiensten. Ik zoek het dichter bij huis en verwacht hulp uit de nabije omgeving. Hulp van buren of vrienden.

Mensen herkennen doven en blinden in noodsituaties meestal niet als minder zelfredzaam. Zij vallen niet op in de massa. Ik probeer me daarom te onderscheiden. Met mijn geleidestok laat ik zien dat ik blind ben. Bij evacuatie neem ik zeker mijn mobieltje en geleidestok mee. Het mobieltje is mijn fysieke ondersteuning. Het zet tekst om in spraak. Zonder deze hulpmiddelen ga ik sowieso de deur niet uit.”

Auditieve beperking: Stefan Russel: “Ik heb behoefte aan informatie via beelden en teksten”

“Mijn doofheid zie ik niet als beperking, maar als een manier van leven. Van jongs af aan kan ik niet horen. Gebarentaal is mijn eerste taal. Bij een ramp op straat herkent de menigte je niet als dove. Vergelijk het met een buitenlander die geen Nederlands spreekt. Het is belangrijk dove mensen vooraf duidelijk te maken wat ze moeten doen bij een ramp.

Bij een ramp probeer ik informatie in te winnen op straat of ga ik mee in de stroom mensen. Sirenes of omroepen hoor ik niet. Via e-mail, sms, lichtkranten, pushmail (telefoon met tekstscherm), televisie of internet zou ik graag willen weten wat er aan de hand is. Er zijn nu zo veel manieren om te communiceren.

Ik heb behoefte aan informatie via beelden en teksten. Aan de tekst: ‘Sluit deuren en ramen en zet de radio aan’, heb ik niets. Voeg je daar ‘zie teletekstpagina ..’ aan toe, dan is het compleet. Zeker als de spotjes op televisie ondertiteling krijgen.

Voor de zekerheid heb ik blikken voedsel en houdbare drank in huis. Bij een evacuatie neem ik alleen het hoognodige mee, zoals een tandenborstel en kleding. Ik draag geen hoortoestel, dus een voorraad batterijen heb ik niet nodig. Als er een ramp uitbreekt, dan verwacht ik weinig hulp van de mensen om me heen. In zo’n situatie stellen mensen hun eigen veiligheid en die van hun gezin voorop. Je moet je dus zelf kunnen redden.”